Bezsenność w S....

Witaj! 

Skończyły się zajęcia fotograficzne. Jak wspomniałam, ostatni dzień był podsumowaniem naszych prac i ich oceną. Tego bałam się z przyczyn może bardzo prozaicznych bo krytyka boli zawsze i każdego, nie ma odpornych. Ale wydarzyło się coś, co przewróciło moje odczucia do góry nogami! 

Otóż usłyszałam, że zrobiłam parę GENIALNYCH ujęć!!!  Tego się wcale nie spodziewałam! A  pomyśleć, że noc przed spotkaniem, spędziłam bezsennie wiercąc się w łóżku, nie mogąc z rozpaczy spać!

 Tak sama sobie wkręciłam, że jestem do niczego! Mój własny mózg podziałał jak mój najgorszy wróg! Nie rób tego sobie!  Nigdy! Wiem, że łatwo powiedzieć, ale trenować wiarę w siebie mimo wszystkiego złego wokół zawsze trzeba i należy, może wejdzie w końcu w krew?!

 Cóż, to już za mną, powinnam się już odprężyć, tymczasem jest czwarta rano a ja piszę! Co nie daje mi spać? Gdybym znała odpowiedź! Kiedy wczoraj obudziło mnie chrapanie mojego mężczyzny gdzieś około czwartej, pomyślałam, ok , będę miała dłuższy dzień urodzin więc poczekałam grzecznie leżąc sobie do szóstej, wstałam skoro świt i pracowałam zawzięcie do piętnastej! 

Nie planowałam żadnego przyjęcia, ale przedpołudniem wpadłam jednak na pomysł spędzenia miłego wieczoru ze znajomymi bo w końcu raz na rok ma się swój własny dzień w kalendarzu prawda?  A więc szybkie zakupy zrobiłam,  przygotowałam szybkie danie i imprezka gotowa! 

Zmęczenie dopadło mnie około jedenastej, pomyślałam, ale dziś pośpię! Nawet nie będę sprzątać, rano to zrobię, i co? Druga wybiła, ja obudzona, mąż chrapie, więc ze spania nici! Wstałam, posprzątałam, wypiłam herbatę, zrobiłam manicure, i piszę posta! Kobiety nie zrozumiesz! I basta! Może teraz się położę?