Po co mi to było!

Witaj!

Jestem w rozpaczy! Wszystko przez ten nieszczęsny kurs fotografii! A miało być piękniej! Po co mi to było? Dotąd myślałam, że robię jako takie zdjęcia i nauczę się robić lepsze.Tymczasem okazuje się, że nic nie czuję tematu.

 Wczoraj mieliśmy zajęcia w plenerze. Początkowo jeszcze miałam nadzieję, że jest w miarę ok. ale im dalej w las tym bardziej stawałam się pewna, że nie o to chodzi. Po powrocie do domu, obejrzałam co zostało w aparacie i dramat! Nie udało mi się wybrać trzech udanych ujęć! Nic mi się nie podoba. Dziś ostatnie spotkanie kursowe, najgorsze dla mnie, chwila prawdy o moim talencie, będziemy omawiać wczorajsze dokonania.

 Wystawianie się na ocenę zawsze bywa trudne i stresujące, wiem o tym, ale dla mnie to dramatyczna porażka bo tak się wkręciłam w fotografowanie jak w mało co! Widzę tyle fajnych rzeczy oczami a nie potrafię ich przenieść na zdjęcie, chciałam się tego nauczyć a tymczasem zaliczam dół jak rów mariański, nie pamiętam kiedy ostatnio tak się czułam. Mało tego, nie jestem pewna, czy można się tego wyuczyć, mam niejasne przeczucie, że albo masz oko do fotografii albo daj sobie spokój i zagraj w” chińczyka „ albo znajdź sobie inne zajęcie. Och jak to boli!