"Idę na glinę" - a co przeskrobałaś?

Witaj!

     Niedawno koleżanka się pochwaliła, że idzie   lepić coś z gliny. Hm, mówię, mnie chyba nie będzie bawić babranie się w mokrym piachu itp.! Tak sobie wyobrażałam takie zajęcia.

 

 Za tydzień koleżanka pochwaliła się tym, co zrobiła i opowiedziała, na czym ta zabawa polega. I tak mnie zaciekawiła i zachęciła, że proszę bardzo, tyle już do tej pory stworzyłam! 

 

Tutaj widać surowy materiał, czyli wycięte od szablonu lub samodzielnie modelowane kształty z gliny. Potem to musi porządnie wyschnąć, żeby mogło wylądować w specjalnym piecu. Po wypaleniu jest lekko szorstkie i w kolorze piasku. I wtedy zaczyna się zabawa w szkliwienie, czyli pokrywanie kolorem. 

W sumie robi się to z włączeniem wyobraźni ponieważ często szkliwo to jakby rozwodniony beton, który dopiero w piecu zrobi się na przykład czerwony i gładki! Tak to mniej więcej wygląda. Po szkliwieniu znów przedmioty wędrują do pieca by nabrać już właściwego wyglądu, który często jest w większości niespodzianką. 

Można oczywiście jeszcze coś potem naprawić w sensie dołożyć jakiegoś koloru i znów wypalić, ot taka zabawa :). Ostatnio robiłam domek, ciekawa jestem jak wyjdzie, dużo z nim było pracy więc tym bardziej chciałabym aby był ok kiedy wyjdzie z pieca. Zajęcia z założenia mają trwać dwie i pół godziny a tymczasem i po trzech jeszcze coś poprawiamy nadużywając gościnności przesympatycznej Agnieszki, która nas wszystkiego uczy.

 

 I takie to mam nowe doświadczenia, nie wiem jak to się rozwinie, czeka nas też koło garncarskie, tam powstają inne rzeczy więc zabawa trwa!

Pozdrowionka! Bardzo mnie cieszą wszystkie słowa, które tu później znajduję :). Blog bez komentarzy to jak pisanie do szuflady, fajne ale  po co? Tylko Ty możesz nadać sens mojemu pisaniu, dziękuję Ci!